Reintroduction of the Atlantic Sturgeon
Aan het begin van de 20e eeuw stierf de Europese steur (Acipenser sturio) uit in het Rijnsysteem en de Noordzee door overexploitatie, verslechtering van de waterkwaliteit, habitatverlies en rivierregulering. In 1952 werd de laatste steur gevangen bij Tiel, Nederland.
Het voortbestaan van de Europese steur in West-Europa is nu afhankelijk van uitzetprogramma's. De laatste natuurlijke voortplanting in het Gironde-Garonne-Dordogne-bekken vond plaats in 1994. Frankrijk en Duitsland voeren nationale actieplannen en uitzetprogramma's uit in de Gironde en Elbe rivieren.
Verbeteringen in de waterkwaliteit van de Rijn en habitatherstel maken het een potentiële habitat voor herintroductie. Factoren die dit ondersteunen zijn:
- Geen dammen in het Nederlandse deel van de Rijn.
- Verbeterde connectiviteit tussen de Rijnmonding en de Noordzee.
- Significante verbeteringen in de waterkwaliteit van de afgelopen 40 jaar.
- Herstel van habitats in Duitsland en Nederland.
- Geschikte temperaturen door klimaatverandering.
- Strategische ligging tussen de Gironde- en Elbe-populaties.
Uitdagingen zijn echter onder meer beperkte getijdehabitats voor juvenielen, intensieve scheepvaart die het risico op propellerslagen vergroot en intensieve visserij in de Noordzee.
Een wetenschappelijke beoordeling van de impact van herintroductie, habitatkwaliteit, migratieroutes en overlevingskansen is essentieel. Politieke betrokkenheid en tegenmaatregelen voor ongunstige omstandigheden zijn nodig voordat uitzetprogramma's kunnen worden uitgevoerd.
In 2012 en 2015 werden tracking studies van uitgezette jonge steuren uitgevoerd. In 2023 werd een nieuwe telemetriestudie uitgevoerd waarbij 74 één jaar oude steuren in de Rijndelta werden uitgezet met behulp van het Innovasea akoestische telemetriesysteem.